WALKA O OGIEŃ / QUEST FOR FIRE – wystawa w Galerii Szara Kamienica

0
1150

Przyszła zima. Powiało estetycznym chłodem i zmroziło część sceny artystycznej do szpiku kości. Formalizm bywa jednak niezmiernie nudny, tym bardziej, że gdzieś pod warstwą gęsiej skórki tli się potrzeba działań, które wyjdą poza zgrabne abstrakcyjne kompozycje, ocierając się o żar schowany pod zastygłą powierzchnią lawy. Potrzeba żywiołu!

Tegoroczne rozdanie zaproponowane przez jury Konkursu Fundacji Grey House to piątka artystów, którym od chropowatych powierzchni lodowców i gładkich niefiguratywnych płócien zdecydowanie bliżej do błota, tchnienia lasu i neotribalistycznych masek. Każda z postaw prezentowanych na wystawie to strategia angażująca z taką intensywnościątemat, jak opisujący go język form. W oziębłej atmosferze współzawodnictwa przyjdzie im konkurować o, nomen omen, egzotyczną palmę pierwszeństwa.

Wróćmy jednak do filmu z 1981 roku, skąd zaczerpnięty został tytuł wystawy. Przerysowany obraz epoki tygrysów szablozębnych i rudych kanibali bardziej niż o prehistorii opowiada o tym, jak 35 lat temu wyobrażaliśmy sobie zaranie ludzkości – umorusani jaskiniowcy nurzają się w krwi i błocie, walcząc z naturą o sprawy ostateczne.

W sztuce piątki artystów biorących udział w wystawie można znaleźć wyraźne podobieństwo, polegające na wyprowadzaniu tematu swoich działań poza bezpieczny obszar sztuki. Wiele z tych eskapad za swój cel obiera naturę, która pozornie oswojona i niegroźna, staje się tłem dla działań performatywnych i rzeźbiarskich. Justyna Orłowska prezentuje korzeń będący kluczowym elementem jej performance’u opartego na pogańskim rytuale postrzyżyn. W obiektach Adama Laski obserwujemy inteligentną rozgrywkę – zabawę w naśladowanie – w której to, co naturalne, staje się sztuczne, a to, co sztuczne, nabiera organicznego charakteru. W przypadku prac Krzysztofa Maniaka mamy do czynienia z medytacyjnymi video-haiku, wtopieniem autora w spokojny krajobraz lasu. Prace Norberta Delmana i Przemka Branasa to obiekty, za którymi kryją się niepokojące działania i funkcje: ogromna bryła stearyny będąca wynikiem długotrwałego performance’u oraz maska, której zastosowanie najlepiej sprawdza się w protestującym tłumie.

 

Adam Laska, „Rozdwajające się słońce”, video, 2013

 

Walka tocząca się w tym konkursie nie ma ostatecznego charakteru. Nie bez znaczenia pozostaje jednak to, że biorący w nim udział twórcy w swoich działaniach odwołują się do sił i zjawisk stojących poza kategoriami artystycznymi. W czasie chłodnego formalizmu potrzebny jest bowiem żywioł, co rozpali umysły i poniesie zarzewie sztuki daleko poza jej granice!

 

Spotkanie z finalistami: 4 grudnia 2015, 18:00
Otwarcie: 4 grudnia 2015, 20:00
5 XII 2015 – 8 I 2016
Galeria Szara Kamienica
Rynek Główny 6, Kraków

 

Finaliści: Przemysław Branas, Norbert Delman, Adam Laska, Krzysztof Maniak, Justyna Orłowska

Jury: Adam Mazur, Małgorzata Mleczko, Ewa Łączyńska –Widz, Łukasz Ronduda, Stanisław Ruksza oraz prezes Fundacji – Krystyna Axmann

 

Kurator: Piotr Sikora
Koordynacja: Robert Domżalski
Oprawa wizualna: Kaja Gliwa

 

Patronat: Dziennik Polski, Fragile, Krakowska Telewizja Internetowa, Kunszt, Lounge, Notes.Na.6.Tygodni, Radio Kraków, Rwa, Rynek i Sztuka, Szum

 

 

 

NORBERT DELMAN – ur. 1989. Absolwent pracowni Mirosława Bałki na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Studiował również Sztuki Piękne w University College Falmouth. W swoich działaniach angażuje medium video, tworzy instalacje, uzupełniając je często o treściwy performance. Posługując się bardzo wyrazistym językiem wizualnym i mocną kolorystyką, opisuje napięcia i niepokoje obecne we współczesnym społeczeństwie informacyjnym. Jego prace pokazywane były między innymi w CSW Zamek Ujazdowski i MODEM w Debreczenie. Mieszka i pracuje w Warszawie.

 

Norbert Delman, „B. C. P. S.”, grafika, 2014

 

PRZEMYSŁAW BRANAS – ur. 1987. Student drugiego roku Interdyscyplinarnych Studiów Doktoranckich Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. Od kilkunastu miesięcy pracuje na Podkarpaciu w Jarosławiu, w swoim rodzinnym domu. Ze względu na swoje położenie, wielokulturowość, wschodniość, czysto ludzką dzikość, rejon ten stał się dla niego inspirujący w tematy, obrazy i mitologie. Obserwacja oraz wykorzystywanie tych elementów stają się coraz bardziej widoczne w momencie, gdy zaczął „być pomiędzy” miastami, które go wychowują akademicko i artystycznie – Krakowem i Poznaniem. Jego prace pokazywane były między innymi w CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie czy Bałtyckiej Galerii Sztuki Współczesnej.

 

Przemysław Branas, „Hiena”, obiekt, 70 kg, wosk i projekcja slajdów, 2015

 

JUSTYNA ORŁOWSKA – ur. 1988. W 2014 ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Gdańsku, realizując dyplom w pracowni Działań Interdyscyplinarnych Grzegorza Klamana i Doroty Nieznalskiej. Swój dyplom licencjacki Plant.BioLab przygotowała we współpracy z Wydziałem Genetyki Uniwersytetu Gdańskiego, rozwijając zainteresowanie bioartem. Tworzy filmy video, realizuje performance’y, buduje instalacje. Interesuje się relacjami, jakie powstają na linii natura – technologia. Przymierza się do realizacji projektu „Zambrów. Miasto kobiet”, związanym z jej rodzinnym miastem. Mieszka i pracuje w Warszawie.

 

Justyna Orłowska, „Przytulenie”, 2014

 

KRZYSZTOF MANIAK – ur. 1990. Absolwent Wydziału Intermediów ASP w Krakowie, dyplom w pracowni Transmediów Bogdana Achimescu. Doktorant na krakowskiej Akademii. Zajmuje się filmem, fotografią i performancem. Jego sztuka bazuje na działaniach w krajobrazie – m.in. wydeptywaniu ścieżek na polach, budowaniu konstrukcji z gałęzi. Intymny i medytacyjny performance bez publiczności. Jego prace pokazywane były między innymi w MSN w Warszawie, BWA Katowice, czy Bałtyckiej Galerii Sztuki Współczesnej. Jest laureatem wielu nagród, w tym radiowych „Talentów Trójki” i konkursu „Artystycznej Podróży Hestii”. Mieszka i pracuje w Krakowie i Tuchowie.

 

Krzysztof Maniak, „video hd”, '4, 2014

 

ADAM LASKA – ur. 1989. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Biegle korzysta z różnych mediów, od malarstwa, przez rysunek i fotografie, do działań performatywnych. Jego sztuka zawieszona jest na granicy pomiędzy pojęciem kultury i natury, eksploatując takie kategorie jak sztuczność i imitacja. Jego prace prezentowane były między innymi w BWA Katowice, CSW Kronika w Bytomiu, czy na Triennale Młodych w Orońsku. Mieszka i pracuje w Gliwicach.

 

Adam Laska, „Kryształ”, obiekt, 2015

 

Strona wydarzenia na FB.

 

Zapraszamy!

 

Dodaj odpowiedź